Δυσλιπιδαιμία

Ο μεταβολισμός των λιπιδίων χαρακτηρίζεται από μια δυναμική ροή πολλαπλών ειδών λιπιδίων από το εξωτερικό περιβάλλον στο ήπαρ, από το ήπαρ στους περιφερειακούς ιστούς, από τους περιφερειακούς ιστούς πίσω στο ήπαρ και τελικά στο εξωτερικό περιβάλλον μέσω της απέκκρισης των χολικών οξέων.

• Εξωγενής μεταφορά λιπιδίων – Το προσλαμβανόμενο λίπος και η χοληστερόλη που απορροφάται από το δωδεκαδάκτυλο και την εγγύς νήστιδα, χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χυλομικρών. Μεταβολίζονται ταχέως από την LPL για να αποδώσουν τα υπολείμματα των χυλομικρών. Αυτά απορροφώνται από τους υποδοχείς LDL στο ήπαρ και από άλλους υποδοχείς. Τα ελεύθερα λιπαρά οξέα που απελευθερώνονται από τη δράση της LPL είναι διαθέσιμα στο λιπώδη ιστό για αποθήκευση και σε άλλους ιστούς (π.χ. σκελετικό μυ, καρδιά) για να χρησιμοποιηθούν ως ενεργειακά υποστρώματα.
• Ενδογενής μεταφορά λιπιδίων – Τα λιπίδια που προέρχονται από υπολείμματα και από την λιπόλυση του λιπώδους ιστού “επανασυναρμολογούνται” στο ήπαρ ως VLDL, τα οποία εκκρίνονται στο πλάσμα. Η VLDL μεταβολίζεται από την LPL για να δώσει IDLη οποία μεταβολίζεται από την LPL και την ηπατική λιπάση για να αποδώσει την LDL. Έτσι, η LDL προέρχεται από το VLDL, γεγονός που εξηγεί γιατί η θεραπεία για τη μείωση των τριγλυκεριδίων (που μεταφέρονται από το VLDL) συσχετίζεται συχνά με τουλάχιστον παροδικές αυξήσεις της LDL. Η IDLκαι η LDL απορροφάται από το ήπαρ. Η VLDL, η IDL και η LDL μπορούν να απορροφηθούν από περιφερειακούς ιστούς για την παροχή θρεπτικών ουσιών, χοληστερόλης και λιποδιαλυτών βιταμινών. Όταν υπάρχουν σε περίσσεια, κάθε μία από αυτές τις λιποπρωτεΐνες μπορεί να γίνει αθηρογόνος.
• Αντίστροφη μεταφορά χοληστερόλης – Η χοληστερόλη δεν μεταβολίζεται από τους περιφερειακούς ιστούς, οπότε πρέπει να επιστραφεί στο ήπαρ για αποβολή, προκειμένου να διατηρηθεί η ομοιόσταση. Αυτή η διαδικασία, γνωστή ως αντίστροφη μεταφορά χοληστερόλης, εξαρτάται από την HDL και τις πρόδρομες ουσίες της.

Δύο σημαντικές κλινικές διαταραχές σχετίζονται με διαταραχές των λιποπρωτεϊνών. Τα πολύ υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων είναι ένας ισχυρός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη παγκρεατίτιδας. Η αυξημένη χοληστερόλη λόγω των αυξημένων συγκεντρώσεων της LDL και των υπολειμμάτων λιποπρωτεϊνών και τα μειωμένα επίπεδα HDL προάγουν την αθηροσκλήρωση.

 

Κατηγορίες Δυσλιπιδαιμίας:

• Υπερτριγλυκεριδαιμία
• Υπερχοληστερολαιμία
• Συνδυασμένη Υπερλιπιδαιμία λόγω Αυξημένης Χοληστερόλης και Τριγλυκεριδίων
• Σύνδρομα Μειωμένης HDL